Otwarty Klub Dyskusyjny Moriarty & Co.

[Piterski]

Nie wiń kolumn tylko weź się za przestawianie kolumn,

To było pierwsze co zrobił KHA po przyjeździe do Olafa  ;D, oczywiście w ramach tego na co nam pozwolił.

[Moriarty]

To było pierwsze co zrobił KHA po przyjeździe do Olafa  ;D, oczywiście w ramach tego na co nam pozwolił.

Tak było! ;D

A teraz anegdota, na którą dzisiaj trafiłem, dotycząca pewnego bardzo dużego - i wzrostem, i talentem - dżentelmena o nazwisku Dexter Gordon.
Osoby śledzące ten blog zapewne pamiętają dość niedawny wpis o saksofonie Ptaszyna, marki Conn (saksofon, nie Ptaszyn >:D). Otóż na Connie grał też, bardzo długo, Dexter Gordon. Bodaj najsłynniejsze, a przynajmniej najpopularniejsze zdjęcie w historii jazzu - nawet Ikea swego czasu sprzedawała je jako plakat - przedstawia Dextera Gordona z Connem właśnie na kolanach. Chyba je już gdzieś wklejałem, ale to zdjęcie tak cudne, że nigdy go za wiele, więc wklejam poniżej jeszcze raz :P. Jak dla mnie to, co przedstawia, ta cała atmosfera, jaka z niego bije, to kwintesencja jazzu tamtych lat. Zrobił tę fotkę w 1948 roku Herman Leonard, notabene jeden z moich ulubionych fotografów jazzu. Na marginesie - planuję parę wpisów o najciekawszych moim zdaniem fotografach jazzu, ale to za jakiś czas. Wracamy do Gordona.

Otóż Dexter Gordon w pewnym momencie przestał grać na Connie, a zaczął na Selmerze Mark VI. Spokojnie - wiem, że to oczywiście nie jest żadna ciekawa wiadomość dla kogoś, kto się nie interesuje tymi sprawami aż tak głęboko, ale ciekawe jest tu co innego. Okoliczności. I w tym momencie zaczyna się anegdota :). Oficjalna wersja głosiła, że zgubił/ukradziono mu saksofon na lotnisku w Paryżu. Jak jednak utrzymują lepiej poinformowane osoby, rzeczy miały się inaczej. Otóż po przyleceniu do Kopenhagi Gordon pojechał do hotelu, gdzie zostawił swoje rzeczy, w tym saksofon, po czym udał się na zwiedzanie miasta, co trwało całą  - bardzo upojną ponoć - noc :pij:. Na tyle upojną, że Gordon zapomniał, w którym hotelu się zatrzymał ;D

Na szczęście jego kumpel Ben Webster, który też wyemigrował do Danii, miał zapasowego Selmera Mark VI.

Poniżej, oprócz wspomnianego zdjęcia Gordona z Connem, wklejam też wideo z koncertu w jazzowym klubie Montmartre w Kopenhadze, z roku 1971. Gordon gra tu już na Selmerze, a na widowni widać przez kilka sekund Bena Webestera (circa od 5:12), który słucha, jak kumpel sobie radzi z jego własnym do niedawna instrumentem.

Kawałek, jaki gra Gordon, to "Those Were The Days", który głosem filmowego amanta zapowiada pełniejszą frazą z tej popularnej w tym czasie piosenki: "Those were the days my friend / We thought they'd never end".

https://www.youtube.com/watch?v=eZE2ZZ79Yos
 

[ziko369]

Czyli pomieszczenie niesprzyjające 😟 i Yakinek chyba też z lekka nie daje rady tych 23 kontrolować...
Szkoda, że za daleko mieszkasz...chętnie bym tych "wiaterków" posłuchał z moją Jolantą 😋

[Moriarty]

a na widowni widać przez kilka sekund Bena Webestera

Ło jeżu, ale literówka zawstydzająca w nazwisku :-[ Jako że już nie mogę edytować tego wpisu, przeproszę Bena Webstera, linkując do dokumentu o nim. Co ciekawe, film nakręcono w roku 1971, czyli w tym samym, w którym Dexter Gordon zagrał koncert przypomniany powyżej.

https://www.youtube.com/watch?v=mVEQxUYR-2Q

[Moriarty]

Wspominałem tu już chyba o wydawnictwie AVID. Wcześniej kupiłem luzem jakieś płyty od nich, ale teraz przestałem się rozdrabniać i zamówiłem konkretną dawkę u Tomka. Właśnie przyszła dyszka, a poszło już zamówienie na dyszkę kolejną. Nie ma to tamto, trza brać, póki dajo! :P

Przy okazji po raz kolejny się okazało, że najlepsze deale to u kolegi elema vel Voiceshop.pl. Myślałem, że taniej niż w Dodaksie już nie przytulę, a jednak Tomek przebił. Niniejszym przyznaję elemowi taniofilski seal of approval :np:

Generalnie bardzo polecam AVID, zwłaszcza osobom, które słuchają jazzu z czasów złotej ery. AVID to dość wyjątkowe wydawnictwo, pod tym względem, że wypuszczają reedycje nie tylko gwiazd, ale sięgają też do drugiego, a nawet do trzeciego szeregu. Wszyscy wokół wydają kolekcje z Milesem Davisem, Louisem Armstrongiem, Ellą Fitzgerald itd., ale gdzie jeszcze, na miły buk, znajdę zestaw płyt Flipa Phillipsa?... Bardzo uważnie myszkowałem po katalogu AVID i nie mam wątpliwości, że mają wyjątkowo kumatego selekcjonera, świetnie zorientowanego w muzyce z tamtych lat i świadomego, czego oczekuje kolekcjoner. To jest polityka minimum kosztów, maksimum jakości. W pudełku serii, którą planuję solidnie przetrzebić, są dwie płyty CD, na każdej zazwyczaj zawartość dwóch oryginalnych albumów - żadne tam badziewia w stylu "The best of", tylko konkretne płyty z dyskografii. AVID drukuje nie tylko awersy obwolut płyt, ale i rewersy - wszystko, o ile mi wiadomo, na podstawie pierwszych wydań. I tak to się powinno robić. A ceny są rozsądne. Za dziesięć zestawów ze zdjęcia zapłaciłem, wliczając koszty przesyłki kurierskiej, trzy stówki.

[miniabyr]

Na szcęście dla nas firmy zwietrzyły interes i wygrzebują ciekawe zjawiska z niebytu. Tylko się  cieszyć .

[Moriarty]

Na szcęście dla nas firmy zwietrzyły interes i wygrzebują ciekawe zjawiska z niebytu. Tylko się  cieszyć .

Podejrzewam, że tak to właśnie wygląda w przypadku czarnych placków, ale jeśli chodzi o CD, to mam takie poczucie, że to po prostu sezon wyprzedaży i zaraz się zacznie zwijanie interesu, bo CD przestaje się kalkulować. Dominuje chyba przekonanie, że CD umiera wypierane przez serwisy internetowe jak Spotify czy Tidal, które pokochały szerokie masy, a dla audiofilskich klientów przewidziano sprzedaż gęstych plików - i przy tym podziale rynku muzyki zapisanej cyfrowo po prostu już nie ma perspektyw dla CD.

Dlatego sądzę, że ta hossa na nierzadko tanie jak barszcz reedycje może się zaraz skończyć. No cóż, robię zapasy, będzie czego słuchać :gn:

Najbardziej mnie zastanawia ten owczy pęd audiofilów na pliki. Zastanawiałem się nad transportem plików - i pewnie kiedyś jakiś kupię - ale doszedłem do wniosku, że to dla mnie teraz absolutnie nie jest kierunek priorytetowy. Po pierwsze, nie stać mnie. Pliki o jakości nie wyższej niż CD są często droższe niż płyta CD (sic!), a te gęste potrafią osiągać jakieś kompletnie irracjonalne dla mnie ceny. Jeśli do tego doliczyć wciąż wysoki koszt nośników, to się już robi naprawdę grubo. Ale przede wszystkim mnóstwa dobrej muzyki wciąż w formie gęstych plików nie ma. Najlepszym źródłem rzadkich nagrań wciąż są płyty CD.

[miniabyr]

Najbardziej mnie zastanawia ten owczy pęd audiofilów na pliki

Mnie już to nie zastanawia ,bo ludzie wygodę przedłożyli nad jakość ,choć ta paradoksalnie z plików winna być lepsza od jakości cd . Jednak moje doświadczenie z plikami ogranicz się do porównania muzyki cd/sacd ver plikowic i zazwyczaj odbywa się to u kogoś ,kto dysponuje już systemem na bardzo wysokim poziomie . Niestety nawet właściciele tychże plikowych systemów zastanawiają się dlaczego zwykły cd leje  często w gębę plik . Ja nie wiem i tylko się przyglądam /przysłuchuję .
Po wizycie w Fast Audio w Łodzi i słuchaniu systemu za 600000zł , karmionemu Tidalem ręce mi opadły i odechciało mi się nawet protestować . . Takie qrna czasy !

[masza19]

Ja z Tidala jestem super zadowolony  ;D
Wystarczyło tylko wstrzelić się z dackiem za... nawet nie napisze za ile udało mi się go kupić  :smok:

[ziko369]

Nie kumam skąd ta nieumiejętność grania z plików 🙃

[masza19]

Nie kumam skąd ta nieumiejętność grania z plików 🙃

:np:
Spisek koncernów płytowych  ;D

[ziko369]

ludzie wygodę przedłożyli nad jakość

Ale co Ty...nawet zmiany źródeł w Joli nie mam na pilocie...lubię "podotykać" kółeczka Volume, takie pięknie chłodne, aluminiowe 😂

[ziko369]

Spisek koncernów płytowych 

Dzielę płyty, które grają u mnie w systemie, i takie które nie lubią mojego systemu...
Nie dzielę na dobre i złe bo u kogoś innego mogą grać znakomicie 🤐

[miniabyr]

takie pięknie chłodne, aluminiowe

A feee  audionekrofilia ! -)

[ziko369]

Noooo 😈

[Moriarty]

Otwieram nowy cykl "Cover na dziś". Zasady są proste: liczą się tylko - niespodzianka! - covery :P
Zaczynamy od "Hit The Road Jack". Śpiewa Becca Krueger, ale w pewnym momencie dołącza się ktoś jeszcze...

https://www.youtube.com/watch?v=OfUDsHtSv88

[Moriarty]

Kolega udostępnił mi konto Tidala, w związku z czym poszerzam swoje horyzonty. Co kawałek, to tyle nowej wiedzy! Dowiedziałem się na przykład, że w "Moanin'" Jazz Messengersów Bobby Timmons, poza tym, że skomponował ten utwór, napisał do niego słowa, a Jymie Merritt gra w nim na gitarze basowej ;D

Poniżej wklejam nagranie, na którym widać, jak wygląda gitara basowa Merritta, a co bardziej uważni może nawet wychwycą słowa piosenki?...

https://www.youtube.com/watch?v=uKOoxgI_xfQ

[ziko369]

Brawo 💪🏼

[elem]

Poniżej wklejam nagranie, na którym widać, jak wygląda gitara basowa Merritta, a co bardziej uważni może nawet wychwycą słowa piosenki?...

Słowa piosenki są na samy początku nagrania. A gitara jest ciężka, więc Merritt dla wygody trzyma ją w pionie :)

[Moriarty]

Słowa piosenki są na samy początku nagrania. A gitara jest ciężka, więc Merritt dla wygody trzyma ją w pionie :)

Kurde, no fakt! Dzięki, Tomek, nie pomyślałem! :D

[Moriarty]

Slucham właśnie płyt Eddie'ego "Lockjaw" Davisa z tej partii kolekcji wytwórni AVID, które podesłał mi kolega elem i - ja pitolę! - ale to jest dobre. Istnieje coś takiego jak teksański styl gry na saksofonie tenorowym, który, w mojej skromnej interpretacji, charakteryzuje się tym, że muzyk w charakterystyczny sposób, zakorzeniony w rhythm'n'bluesie, ostro - pardon my French - napierdala i nie bierze jeńców. No więc Lockjaw nie bierze jeńców! >:D

Przy okazji odkryłem coś ciekawego i miłego. Otóż anglojęzyczna notka w Wikipedii o Davisie to jakiś żart w porównaniu do sylwetki tego muzyka w Wikipedii polskiej. Tak, zrobiliśmy to znacznie lepiej, serce rośnie. :np:

Przy okazji cytat z Davisa, bardzo fajny myślę. Szczerze, w bezpretensjonalny sposób przyznał, dlaczego chwycił za saksofon:

Przyglądając się muzykom, widziałem że piją, palą, rwą ładne laski i nie wstają rano. To mi się podobało. Następnie musiałem ustalić, kto skupia na sobie największe zainteresowanie i w rezultacie miałem do wyboru albo zostać saksofonistą tenorowym, albo perkusistą. Gra na bębnach wydawała mi się zbyt ciężką pracą, więc sprawiłem sobie saksofon. Taka jest prawda.

https://www.youtube.com/watch?v=qoAAkqg1NyU

[Moriarty]

Z niedawno nabytych kolekcji AVID-owych ogrywam w te dni głównie Curtisa Amy'ego. Co za gość! To także tenorzysta z Teksasu, krótko mówiąc ma wykop typowy dla dęciaków stamtąd. W kolekcji są jego pierwsze albumy autorskie, z początku lat 60. M.in sporo fajnych, klubowych kawałków bliskich soul jazzowi lub czystemu bluesowi po prostu, granych z duszoszczipatielnym akompaniamentem organów Hammonda lub wibrafonu. Te instrumenty notabene fantastycznie się dopełniają brzmieniowo z saksofonem tenorowym, lubię takie zestawienia. To konwencja jakoś tam pokrewna temu, co grał Gene Ammons w najlepszych latach.

Curtis Amy często potem występował jako sideman na płytach sław rocka, soulu itp. Znacie pewnie jego solówkę z "Touch me" The Doors. A jak nie znacie, posłuchajcie. Amy wchodzi gdzieś tak w 2 m 55 s:

https://www.youtube.com/watch?v=U6bRukfcUf0

[ziko369]

Brawo, brawo, brawo...💪🏼
Ja już nie mogę się rana doczekać, ranek jest od zawsze mój, Wszyscy moi kochani jeszcze śpią...
Pozdrawiam serdecznie 🥃

[wiki]

Moriarty, czytałeś o dacu RME?
Ciekawie o nim piszą......

[wiki]

Pierwszy to rme adi-2 dac FS za 4000, drugi to rme adi-2 dac pro fs.....za 8000....
Oba na AK4493.....