Klub dobrej książki, nie tylko muzycznej.

[Piterski]

Pierwszy tom skończyłem. Mroczny i ponury prawie do samego końca, naprawdę czuć słowiańską duszę  :smok:

[jjacek]

 :alc: Gratulacje...!
Prawdziwie slowianska dusze mozna wyczuc w Toy Land a narracje "amerykanska" w Samotnosci aniola zaglady... :pij:

[Piterski]

Skończyłem drugi, niby taki pogodniejszy, a tu na finiszy te cholerne ..... Kurwiklony  >:(

No po prostu nie mogłem nie sięgnać po trzeci tom. Moja rada nie czytać albo mieść pod ręką wszystkie tomy.

[jjacek]

Takie "kosmiczne " przeklenstwo wejdzie , a pozniej wyjsc nie chce... :-\

[Piterski]

Takie "kosmiczne " przeklenstwo wejdzie , a pozniej wyjsc nie chce... :-\

To tylko dla podkreślenia "dramatyzmu" sytuacji, taka sceniczna zagrywka ;D
No ale książka jest wciągająca.

[Piterski]

Skończyłem o 3:00 w nocy i to jest okropne bo za mocno mnie ta książka przytrzymała, a biorąc pod uwagę jej zakończenie, żałuje że nie starczyło mi silnej woli by się w porę oderwać i doczytać ją na spokojnie.

Z perspektywy czasu to nie jest cykl, który postawił bym na półce i do niego wracał. Tak mam np. z Flemingiem czy Tolkienem. Czytało mi się to dobrze, bo akcja jest wartka dość dobrze napisana i wciągająca. Dobrze też, że mogłem ją przeczytać jednym ciągiem wszystkie cztery tomy. Lubię od czasu do czasu takie długie cykle s-f. Książka całkowicie odmienna Odysei Kosmicznej, jak inny rodzaj kina ten bardziej sensacyjny rozrywkowy, jak Gwiezdne Wojny.

Na pewno skuszę się na "ostatni" piaty tom (pewnie po nim pojawia się kolejne, tak przypuszczam) i prequel tej kosmicznej przygody. Może dowiem się coś o przodkach Święcickiego, na co jemu nie starczyło  odwagi.

[Piterski]

Znalazłem autora i tytuł podobnego równie wciągającego cyklu.
Cykl książek "Droga przez układ słoneczny" autor Ben Bova.
Czytałem go dawno temu ale równie wciągająca lektura, mniej militarna bardziej sensacyjno kryminalna.

https://lubimyczytac.pl/cykl/16450/droga-przez-uklad-sloneczny

[Piterski]

Polecę Wam jeszcze jedną książkę, która tak mocno zapadła mi w pamięci, że po latach przeczytałem ja ponownie.
"Pierścień" autorstwa Larry Niven.

https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4879151/pierscien

Naprawdę warto sięgnąć po tę książkę.

[vasa]

Nie wiem jak Wy, ale ja zrobiłem zapasy na wypadek lockdown'u [emoji6]

[emoji377][emoji1634]

[Piterski]

Też mam całą biblioteczkę poważniejszych lektur, głównie ocierających się o marynistykę. Np trzy tomowowa "Historia Gdańska".
Wstyd się przyznać, że jeszcze do niej nie sięgnąłem, a kupiłem ją już jakiś czas temu po przeczytaniu Dziejów Hanzy.
Takie książki to dość trudna lektura i czasem do takich książek też przysiadam.
Nie zawsze i nie wszystko jestem wstanie z nich zrozumieć bo takie lektury wymagają dosyć dogłębnej wiedzy historycznej, której nie posiadam. Ostatnio dobrnąłem do końca I tomu Braudel'a o morzu Śródziemnym, mój dziadek często ją czytał.
Nie wiem czy pojąłem z tego choć z 20%, to moim zdaniem lektura dla zawodowych akademików ale zawsze coś się można o minionym świecie dowiedzieć. Nawet jeśli ta wiedza jest w dużej części niezrozumiała i nie obejmuje się umysłem tych wszystkich zależności społeczno ekonomicznych.

[vasa]

Nie zawsze i nie wszystko jestem wstanie z nich zrozumieć

Nie Ty jeden :D Książkę Sowy (reklamowałem wcześniej) czytałem na dwa ekrany. Na Kindlu tekst a w telefonie wyszukiwanie znaczenia słów :o
Umordowałem się jak tragarz w weekend  ;)
Jeszcze gorzej idzie mi Teoria Gier Binmora. Dwie, trzy strony dziennie i mam dość. A tłumacza mam ochotę zlinczować dwa razy dziennie.
Dość często mam też wrażenie że utrudnienia formalne są celowym zabiegiem żeby ukryć miałkość treści. Ale to pewnie tylko moje sfrustrowane ego tak reaguje  :censored:
Niezależnie od wszystkiego: starać się trzeba, jak mawiał imć Chmielowski ;D

[Piterski]

Obejrzałem najpierw film "Igrzyska Śmierci" i sięgnąłem po książkę pod tym samym tytułem autorstwa Suzanne Collins.
Po zakończonej lekturze mam mieszane uczucia bo z jednej strony przypomina mi ta książka trochę klimaty i narrację "Przystań Wiatrów" ale wchodzi głębiej w psychikę głównej bohaterki, film siłą rzeczy tylko się prześlizguje po tym aspekcie książki i stara się go zaakcentować, a jej przemyślenia czy wnioski są zobrazowane w postaci innych bohaterów i ich oddzielnej filmowej narracji.
W Katniss Everdeen buzuje morze czasem sprzecznych uczuć, w końcu to 16-17 letnia dziewczyna, ale moim zdaniem czasem autorka za bardzo się zagłębia i zapędza w ich obrazowaniu, szczególnie w części trzeciej. Może kobiety inaczej to odbierają i poniekąd wymusza to zamysł jaki towarzyszy fabule tej książki, jej przesłanie sięga ponad ten hipotetyczny świat jakim się rozgrywa i pokazuje jak manipulując ludźmi można im poharatać psychikę.
Mimo wszystko sądzę, że warto po książkę sięgnąć, a jak się nie zna filmu to jej lektura może być jeszcze bardziej wciągająca.

[Piterski]

Chciałem was zapytać tak z czystej ciekawości kto oglądał "Gra o tron" i kto przy okazji jeszcze przeczytał książkę?
Wstawił bym ankietę ale nie wiem jak to zrobić, a pytanie jest chyba na tyle neutralne, że nie ma się co wstydzić odpowiedzi.

[vasa]

Ani jedno ani drugie.

[emoji486][emoji1660]

[Bartolo]

ja ;)

[wiki]

Oglądałem kawałek serialu.... I wtedy dowiedziałem się, że jest książka....
Nie lubię tak...
Dla mnie tylko tak: najpierw książka potem ewentualnie film jak uznam, że książkę można w ogóle sfilmować....

[Piterski]

Właśnie dlatego ciekaw jestem Waszych opinii bo zazwyczaj zawsze uważałem, że książaka jest lepsza od filmu ale "Igrzyska Śmierci" są dla mnie pewnym wyjątkiem, a znowu film "Atlas Chmur" naprowadził mnie na rewelacyjną książkę.

W przypadku książki "Gra o Tron" rozumiem, że serial może się podobać ale książka jest zdecydowanie lepsza i jeszcze nie skończona.
Mam HBO więc zacząłem po latach oglądać ten serial i skończyło się na zakupieniu wszystkich części, które dotychczas zostały napisane.
Mimo tego że znam część tej historii to z przyjemnością zagłębiam się w książkę.

[Piterski]

Widzę, że czytanie książek staje się coraz mniej popularną rozrywką.
Ja uważam, że jest tańsze niż grzebanie w sprzęcie, a równie przyjemne i mniej frustrujące.
Tak więc śnieg za oknem, a u mnie taka lektura.

[Pboczek]

Oglądałem serial, bardzo wciągający. Nic już z niego w szczegółach nie pamiętam, mógłbym więc zabrać się za książkę, o ile jest tak dobra. Trochę powstrzymuje mnie obszerność tej opowieści. Jak skończę Księgi Jakubowe, i coś tam, co jeszcze zacząłem - Epoka człowieka, sięgnę może po Atlas chmur. Film mi się także podobał, a historia nie jest tak rozbudowana jak w Grze.

[Piterski]

"Atlas Chmur" polecam, jestem pewien, że nie będziesz zawiedziony. Ciekawe czy nie zarwiesz nocy z tą książką ;D

Sagę George'a R.R. Martina, kiedyś już zacząłem czytać. Było to chyba z 10 lat temu. Dostępne były zdaje się tylko dwa pierwsze tomy.
Później gdzieś dorwałem i obejrzałem 1-2 sezony HBO. Obecnie zacząłem go oglądać od nowa i taki trochę nie do końca czuje się nim usatysfakcjonowany dlatego pogrzebałem na OLX i Allegro i kupiłem sobie wszystkie dotychczas wydane tomy.
Oglądanie poszło w kąt, a ja mimo, że jestem na świeżo z serialem przeczytałem już 564 strony pierwszej części i widzę jak się serial prześlizguje po powieści jak pewne wątki są pominięte lub spłycone, i co autorzy sami dodali od siebie (głownie gołe dupy i pieprzenie).
To jest dobrze napisana książka fantasy i liczę na to, że autor do końca zachowa poziom.

PS. Nic jeszcze Olgi Tokarczuk nie czytałem, ale zapewne będzie trzeba sięgnąć do jej twórczości.

Przy okazji mam pytanie czy orientujecie się czy poza dwutomowym wydaniem pamiętników Samuela Pepysa jest jeszcze jakieś inne ich wydanie w języku polskim ale szersze nie tylko te wybrane treści?

[Pboczek]

Co Cię tak zainteresowało w Pepysie? Pierwsze o nim słyszę.

[Piterski]

Mój dziadek, mam wrażanie że podobnie jak Vasa, uważał że życie jest ciekawsze od najlepszych powieści i dlatego czytał dużo w tym pamiętniki. Pod koniec swego życia sprezentował mi dzienniki Greville Charles C.F. Przeczytałem i był na tyle interesujący, że pomyślałem o czymś jeszcze. Po śmierci dziadka przypomniałem sobie o pamiętnikach Samuele Pepysa, o których często wspominał.
To co wiem ze się ukazało w naszym rodzimym języku, to jest jakiś zbiór dokonany przez Marię Dąbrowską, wiem że wydano 2 tomy. To jest część, którą pisał sam Pepys i to szyfrem. Tak więc pisał wszystko bez cenzury i czasem niewiele się tam dzieje ale kiedy dojechałem do końca bardzo żałowałem, że to już koniec (tracił wzrok). To są przemyślenia i historie, bez cenzury, z jego życia osobistego zawodowego i historii wielkiego pożaru i zarazy jaka szalała w Londynie.

[Pboczek]

Ok :).

[vasa]

Mój dziadek, mam wrażanie że podobnie jak Vasa, uważał że życie jest ciekawsze od najlepszych powieści

:D

Podobnie uważa mój ojciec i synowie. Wobec tego książki krążą pomiędzy nami i stan "oczytania" jest podobny. Różni się natomiast stan doświadczenia i poziom "lewactwa" wobec czego czasami w trakcie dyskusji o jakiejś nowej pozycji aż wióry lecą.
Teraz ćwiczymy "Ludową Historię Polski" Leszczyńskiego i jest fajna jazda bo dla synów wieś to takie mniejsze miasto, dla mnie wieś to ostoja katolicyzmu a ojciec pamięta wieś pańsko-chłopską z parobkami i czapkowaniem :P I jak tu się dogadać? :)

[Piterski]

Mój dziadek, mam wrażanie że podobnie jak Vasa, uważał że życie jest ciekawsze od najlepszych powieści

:D

Wiesz tak mówił ale jak był młodszy to jednak czytał "Klub Pickwicka" i "Sagę rodu Forsyte'ów".

Ja wolę przeplatać różne książki i te poważniejsze i te lżejsze.