Teraz słucham

[gratefullde]

[frywolny trucht]

Co za płyta, co za płyta, chyba zima idzie, wiosną, latem jakoś nie bardzo, ale teraz? Doskonale zaczyna znowu czarować...

[gratefullde]

Tego słucham :)

[gratefullde]

[gratefullde]

[MAC]

U mnie niedziela z bogatą płytoteką Basiego.

[gratefullde]

Coś cudownego po pprostu

[gratefullde]

[gratefullde]

[gratefullde]

I [wulgaryzm] ryczę...

[frywolny trucht]

Kochana płyta. Tak źle nagrana, a tak targająca. Nie mogłem znaleźć wersji z trampkiem ( trabantem, taka wersja królowała w MTV w tamtym czasie).

[miniabyr]

Kochana płyta. Tak źle nagrana, a tak targająca. Nie mogłem znaleźć wersji z trampkiem ( trabantem, taka wersja królowała w MTV w tamtym czasie).

Ja pamiętam z lat 90' że ten utwór (zajebisty) był opatrzony  wstrząsajacym obrazkiem z bizonami spadajacymi w przepaść. Widziałem to tylko raz ,ale tak ten obraz wrył mi się w pamięć ,że ze wzgledów emocjonalnych nie chcialem tej piosenki z tym obrazem juz nigdy zobaczyć.

[gratefullde]

[gratefullde]

[gratefullde]

Gdzieś w czeluściach gmachu amerykańskiej wytwórni Westbound sesję nagrań zorganizowali sobie panowie z zespołu Funkadelic. Lider grupy, George Clinton – zgodnie ze zwyczajem, miał wziąć pod język znaczek nasączony LSD i rozłożyć się na scenie w oczekiwaniu na efekty. Te okazały się nieco zaskakujące. Ale jakże istotne dla sztuki (znowu). Clinton widział przed oczami Eddiego Hazela, gitarzystę Funkadelic grającego na swoim Les Paulu podczas pogrzebu swojej matki. A grać miał ponoć nieziemsko.


Clinton zerwał się więc szybko z podłogi i poprosił Hazela o urzeczywistnienie swojej wizji. Eddie, również
mający za sobą przygodę z LSD wziął gitarę w dłoń i wg legendy przez 10 minut grał na niej tak, jakby narkotykowy sen kolegi wyewoluował w realne wydarzenia. Osłupieni członkowie Funkadelic mogli jedynie zatrzymać szumiący magnetofon szpulowy i z trudem ucałować taśmę, a potem również Hazela. Wystarczyło dołożyć skromną partię gitary basowej i perkusji – i gotowe. Dzieło, które zapisało Funkadelic w historii rocka prawdopodobnie na wieczność.

Idea. Dość pokrętna. Tytuł miał pochodzić albo od pseudonimu Eddiego Hazela, albo stanowi obraz tego, co ujrzał George Clinton po odnalezieniu zwłok swojego zamordowanego brata. Tekst utworu również jest daleki od oczywistego i ciężko jest go zinterpretować bez pomocy samego autora. A biorąc pod uwagę, że Clinton swój proces twórczy zawdzięczał głównie mocy tajemniczych znaczków spod języka – wersy o będącej w ciąży matce Ziemi pozostają misterną zagadką. Co tylko dodaje Maggot Brain psychodelicznych walorów.

[gratefullde]

[gratefullde]

[gratefullde]

[gratefullde]

[gratefullde]

[gratefullde]

[kangie]

Zara Larsson - Better You (Silent Bus Session)

[gratefullde]

Dziś sobie robię wieczór z GFR, a co :)

[gratefullde]

Super płyta gitarzysty Phish'a

[frywolny trucht]

A taką historię pamiętacie?