Czesław NIEMEN

[Kangie]

PHILOSOPHIE & MUSICE
Księga Pamiątkowa z okazji Jubileuszu 75-lecia urodzin Prof. Stanisława Ziemiańskiego SJ
Kraków 2006, Ignatianum - WAM
Stanisław Pamuła
ŻYCIE CZESŁAWA NIEMENA l JEGO WIZJA SACRUM

Fragment:

(...) Muzyczne zainteresowania Czesława sprawiły, iż zaczął się uczyć w szkole w klasie fagotu-->8.
Rozpoczynając naukę w tej szkole pragnął też uzupełnić wykształcenie muzyczne i od strony
formalnej czynił to w zakresie szkoły podstawowej i pierwszego roku szkoły średniej. W 1962 r.
usunięto go ze szkoły. Nie miał w tym okresie ani własnego mieszkania, ani wystarczających
środków do życia. Zatrzymał się w Warszawie, jednak i tam nie było widoków na spokojny pobyt.
Na szczęście w 1963 r., po udanych występach w Sopocie, zostaje zaproszony do paryskiej
''Olimpii" z zespołem Niebiesko-Czarni. Od tego czasu używał pseudonimu ''Niemen", nawiązując
do swego dzieciństwa, ulubionej rzeki i swego ''lipowia". W końcu lat siedemdziesiątych
postanowił pojechać w odwiedziny do Wasiliszków Starych, jednak było to smutne doświadczenie,
wioskę zastał bardzo zaniedbaną (...)

-->8 Radoszewski, Czesław Niemen. Kiedy się dziwić..., s. 24.

[Kangie]

2009 SUKCES, Wieczna Miłość - Mistrz i Małgorzata
Rozmawiała Justyna Kobus

Fragment:

- S: Żyliście na uboczu, choć mogliście być pierwszą parą artystycznego świata: sławny
muzyk i jego żona - znana modelka.
- MN: To był świadomy wybór. Kiedy dzisiaj koledzy wspominają Czesława, podkreślają, jak
różnił się od nich. Po koncertach, gdy wędrowali na bankiety, on zjadał kolację i szedł do hotelu
spać. Takie natarczywe „bywanie” to - moim zdaniem - cecha ludzi niedowartościowanych.
Czesław był świadomy swojego talentu wokalnego, kompozytorskiego, nie musiał szukać
potwierdzenia w cudzych oczach. Był wyczulony na to, co ważne, co prawdziwe, gardził płycizną i
zbędnym blichtrem. Najlepiej czuł się w domu.

[Kangie]

Magazyn Brzmienia

Kompozycję "Dziwny jest ten świat" nadały wszystkie znaczące radiostacje 30 stycznia o godz. 13.00 kiedy to rozpoczęły się uroczystości pogrzebowe Czesława Niemena. Było to bezprecedensowe wydarzenie w historii polskiego radia. Jako przedstawiciele Stowarzyszenia Muzycznego Brzmienia oraz Polskiego Towarzystwa Artystów, Autorów, Animatorów Kultury PTAAAK stawiliśmy się na Powązkach, żeby pożegnać artystę, i wielkiego człowieka, który wzruszał nas swoimi utworami. Kształtował naszą wrażliwość muzyczną nagrywając płyty w kraju czy za granicą. W ostatniej drodze artyście towarzyszyła najbliższa rodzina - żona Małgorzata Niemen, która niosła unię, oraz córki Natalia i Nora. Artystę żegnały też tysiące warszawiaków, krewni, przyjaciele oraz przedstawiciele władz. "Prochem jesteś i w proch się obrócisz, ale Bóg cię wskrzesi" - modlił się ks.Wojciech Drozdowicz. Podsekretarz stanu w ministerstwie kultury Rafał Skąpski powiedział, że szacunek i pamięć, które winni jesteśmy Czesławowi Niemenowi, najlepiej wyrazimy, słuchając jego muzyki. "Mówi się o Niemenie, że był artystą osobnym. To prawda - nie bywał, jak napisał Norwid, u ''osób w ślicznie zapiętych krawatach". Chronił się w świecie muzyki, w przyjaznym królestwie dźwięków, pośród swoich instrumentów. Unikał zawiści, agresji i braku zrozumienia. Ale nie zapominał przecież o zwykłych ludziach - stale był nadzwyczaj blisko ich spraw, uczuć i tęsknot. Dla ludzi tworzył i ludzie Go kochają" - powiedział wiceminister. Nora i Natalia Niemen odśpiewały wspólnie psalm "Zobaczyć chcę niebo". Z głośników zabrzmiał utwór z ostatniej płyty artysty "Spodchmurykapelusza". W trakcie mszy żałobnej za duszę Niemena homilię wygłosił duszpasterz środowisk twórczych ks. Wiesław Niewęgłowski. "Był to wielki artysta, wokalista pokolenia, a właściwie pokoleń" powiedział. Czesław Niemen - jak podkreślił ks. Niewęgłowski nie tylko reprezentował polską kulturę, ale byt wręcz ambasadorem polskości. "Pan Bóg dał mu niezwykły głos i wyjątkowy słuch" - zaznaczył ks Niewęgłowski, przypominając tytuł i zdanie z piosenki Niemena "Dziwny jest ten świat": "Nadszedł już czas, by nienawiść zniszczyć w sobie". Wspomniał, że artysta był człowiekiem prawym, uczciwym i rzetelnym, pokornym i skromnym, mającym potrzebę życia duchowego. Wśród 3000 osób przybyłych na uroczystość żałobną byliśmy i my reprezentanci środowiska poznańskiego: Krzysztof Wodniczak. Wojciech Dąbrowski i Piotr Starzyński oraz piszący te słowa

Zbigniew Ostrowski

[frywolny trucht]

Fantastyczna robota, Kangie.