Słucham dzisiaj Patricii Barber. Tej jej płyty są jakoś tak perfidnie zrealizowane, że chyba nawet odtwarzane na jamniku brzmią jakby się hi-endu słuchało.
Nic dziwnego, że są takie popularne na wszelkiej maści demonstracjach sprzętu.
Dobrze zagrane i mistrzowsko zaśpiewane plus kumaty realizator i ...mamy muzykę.
Przekleństwem dzisiejszych czasów są różne zabawki, które powodują, że artysta nie widzi swoich słabych stron.
Wystarczy posłuchać starych winyli z orkiestrami i wokalem - nagrywane na 1 (mono) lub 2 mikrofony.
Sami się "miksowali" i do tej pory brzmi to często lepiej niż 200 śladowe sesje na Pro Toolsie.
Ale to byli muzycy a nie gwiazdy mediów.
