Blog Grega - czyli co tam piszczy u Watsona

[Piterski]

Myślę że to dobry pomysł.

[GregWatson]

The Police – zespół rockowy składający się z basisty i wokalisty Stinga, gitarzysty Andy'ego Summersa oraz perkusisty Stewarta Copelanda. Grupa stała się znana na całym świecie we wczesnych latach 80. grając muzykę rockową z elementami jazzu, reggae oraz punk rocka. Ich piąty i obecnie ostatni album Synchronicity, wydany w 1983 roku, dotarł do pierwszego miejsca list w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych sprzedając się tam w ponad ośmiomilionowym nakładzie.

Zenyatta Mondatta – trzeci album brytyjskiej grupy rockowej The Police, wydany w październiku 1980 roku.

[GregWatson]

Tak sobie słucham i słucham.

[wiki]

GregWatson, na całym secie Onkyo słuchasz?
No i jak, szkoda sprzedawać?

[GregWatson]

Słucham bo mam trochę czasu na podjęcie ostatecznej decyzji. 😀 Miota mnie po wszystkich kątach. Ale wsłucham się z czasem i zobaczymy.

[GregWatson]

Och! Marilyn. 🥰

Marilyn Monroe - Never Before And Never Again

[GregWatson]

Nat King Cole, właśc. Nathaniel Adams Coles

Kilka faktów z życiorysu:

Amerykański czarnoskóry muzyk jazzowy, obdarzony ciepłym głosem o pięknej barwie i głębi, rozpoczął karierę jako pianista, później jednak wsławił się balladami.

Palił trzy paczki papierosów dziennie. Utrzymywał, że dym tytoniowy pozwala zachować mu specyficzną barwę głosu. W efekcie nałogu zmarł przedwcześnie na raka płuca w wieku 45 lat.

W 2000 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame.

"For sentimentel reason" -  to bardzo fajna ciepła płyta. Polecam, miło się jej słucha. Jazz miły dla ucha.

[Piterski]

I ty chcesz sprzedać ten gramofon?!
Greg przecież Ty jesteś kolekcjoner, a on idealnie pasuje do tego zestawu Onkyo.
Zaś Micro Seiki masz już kultowe modele i ten jeden więcej niewiele wnosi do twojej kolekcji.

[GregWatson]

Nie chcę sprzedać. Chcem dać jako prezent i to w rodzinie.

[GregWatson]

"In Your Eyes" - to piosenka amerykańskiego piosenkarza George'a Bensona, wydana jako singiel w 1983 roku. Weszła na UK Singles Chart 24 września 1983 roku i osiągnęła szczytową pozycję 7. Piosenka pozostała na liście przez 10 tygodni. został napisany przez Michaela Massera (muzyka) i Dana Hilla (teksty), a początkowo został nagrany przez Hilla na potrzeby jego albumu Love in the Shadows z 1983. Został również nagrany przez Jeffrey'a Osborne'a w 1986. Hill ponownie nagrał piosenkę w 1993 roku jako duet z Rique Franks, na płycie Let Me Show You - Greatest Hits and More.

[Piterski]

To ja bym dał Micro Seiki.

[GregWatson]

INXS – australijski zespół rockowy, utworzony w Sydney w roku 1977. Powstał z inicjatywy braci Farriss oraz Michaela Hutchence'a, Kirka Pengilly i Gary Garry Beersa.

[GregWatson]

Air Condition – zespół muzyczny jazzowo-rockowy pod kierunkiem Zbigniewa Namysłowskiego; powstał latem 1980, działalność zakończył w roku 1984.

Znakomite granie.

[ziko369]

Pięknie 😋

[GregWatson]

Płyta jak z fabryki. Piękne tłoczenie.

[GregWatson]

Patt Garrett & Billy the Kid – 12 studyjny album Boba Dylana zawierający skomponowaną i wykonywaną przez niego muzykę do filmu Pat Garrett i Billy Kid, nagrany w styczniu i lutym 1973 r. Płyta została dedykowana reżyserowi filmu Samowi Peckinpahowi.

Trochu historii:
Po dwuletnim okresie przerwy Dylan w końcu zdecydował rozpocząć nagrania. Jednak plonem sesji nie miał być kolejny studyjny album, ale nagranie muzyki do filmu Sama Peckinpaha. Był zresztą jednym z aktorów i mimo licznych cięć i końcowego zmontowania filmu wbrew reżyserowi, część jego roli ocalała, chociaż jest bardzo fragmentaryczna.

Muzyka do filmu powstała na trzech sesjach nagraniowych, które można podzielić na dwie części: sesja meksykańska i sesje kalifornijskie.

Na albumie praktycznie wszystkie utwory (aż 9) pochodzą z sesji kalifornijskich, a z sesji meksykańskiej tylko jeden. Powstało na niej pięć utworów. Na filmie (ale nie na albumie) pojawiają się dwa utwory z tej sesji: ,,Billy 4" (który ukazał się na albumie) i ,,Billy Surrenders". Ta ostatnia kompozycja jest na obu wersjach filmu: pociętej i pozbawionej wielu kluczowych scen wersji oryginalnej oraz nowszej wersji przygotowanej przez samego reżysera według jego pierwotnego planu. W tym drugim filmie utwór ten jest nieco bardziej kompletny. Towarzyszy on scenie w domu publicznym.

Pominięto z tej sesji zarówno na filmie, jak i na albumie utwór ,,Goodbye Holly", co jest ciekawe, gdyż była to druga wokalna kompozycja do filmu (pierwsza to ,,Billy"). Chociaż poświęcona była śmierci, muzycznie była w dość żywym tempie. Jednak Jerry Fielder, aranżer muzyczny, stwierdził, iż piosenka ta nie pasuje do filmu i zażądał nowego utworu. Podczas współpracy obaj serdecznie się znienawidzili.

W wyniku odrzucenia ,,Goodbye Holly" Dylan skomponował jeszcze w Durango (przeprowadził się do niego w listopadzie 1972 r. z całą rodziną) ,,Knockin' on Heaven's Door", którego pierwsze wersy Mama, take this badge off of me/I can't use it anymore odnosiły się raczej do sytuacji samego Dylana.

Druga sesja do albumu (pierwsza z Burbank) zaowocowała całkowicie zaimprowizowanym i zaintonowanym przez Dylana utworem ,,Rock Me Mama". Rozwinął się on z riffu, który Dylan zaczął grać natychmiast po ukończeniu skomplikowanego aranżacyjnie ,,Final Theme".

Chociaż większość muzyki do tego filmu jest właściwie wariacjami na temacie ,,Billy'ego", to jednak dobrze pasuje do filmu. Podkreśla emocjonalnie i tematycznie niektóre sceny, nie stając się nigdy muzyką samą dla siebie i zbyt zwracającą uwagę.

Po wyprowadzce z Durango Dylan z rodziną nie powrócili do Nowego Jorku, tylko zamieszkali w kalifonijskim Malibu.

[GregWatson]

Rainbow – grupa rockowa założona w roku 1975 przez gitarzystę Deep Purple Ritchiego Blackmore'a.

Long Live Rock 'n' Roll – album grupy Rainbow wydany 9 kwietnia 1978 przez Polydor Records. Płyta ta zawiera utwory hardrockowe, niekiedy inspirowane muzyką wschodu (,,Gates of Babylon"). Całość kończy nostalgiczna, siedmiominutowa ballada ,,Rainbow Eyes", zagrana z kilkuosobową orkiestrą. Oryginalnie wydany na płycie gramofonowej.

Początkowo zespół grał dość ostre hardrockowe utwory z elementami klasyki. Po odejściu Ronniego Jamesa Dio w roku 1979 grupa poszła w stronę bardziej łagodnego i melodyjnego rocka. Następcą Dio został Graham Bonnet, który nagrał z Rainbow jedną płytę Down to Earth, zawierającą m.in. Since You've Been Gone i All Night Long. Kolejnym wokalistą został Joe Lynn Turner. Utwory z jego udziałem to między innymi I Surrender, Stone Cold i Street of Dreams. Na koncertach Rainbow można było usłyszeć rozwinięte improwizacje, płynne przejścia z jednego utworu w drugi i spontanicznie wstawiane pomiędzy utworami różnego rodzaju melodie np. muzyki poważnej. Z powodu wznowienia działalności Deep Purple po 8 latach przerwy, ostatni koncert Rainbow odbył się w marcu 1984 w Japonii. Zespół reaktywował się w roku 1994 po kolejnym odejściu Ritchiego Blackmore'a z Deep Purple, nagrywając album studyjny Stranger in Us All w zupełnie odmienionym składzie. Wokalistą został wtedy Doogie White. Niedługo potem, w roku 1997, lider grupy zajął się tworzeniem muzyki w stylu renesansowym i założył wraz ze swoją życiową towarzyszką Candice zespół Blackmore's Night. W 2015 zespół rozpoczął koncerty w po raz kolejny zmienionym składzie z wokalistą Ronnie Romero. W 2018 roku zespół wydał pierwszy od 22 lat singiel Waiting for a Sign.

[GregWatson]

I taka fajna płyta jeszcze.

Jacek Cygan - "Czas nas uczy pogody".

[GregWatson]

Perfect po 40 latach kończy działalność. "Zespół odchodzi do historii"

https://plejada.pl/newsy/zespol-perfect-konczy-dzialalnosc-oswiadczenie-muzykow-na-facebooku/83yr97r

[Piterski]

Miniabyr już o tym wspominał.

[GregWatson]

Jak to wszystko trzeba śledzić. 😀😀😀. Chwila nieuwagi i człowiek jest w czarnej d.. e. 😆😆😆

[Piterski]

Może się coś od Pawła dowiemy za kulis, dlatego Ci wspomniałem, że już coś napisał. Bo nie chodziło o to, że  mam coś przeciwko dublowaniu informacji.

[GregWatson]

Od rana mam urlop. Więc słuchamy.

Joe Cocker, właśc. John Robert Cocker (ur. 20 maja 1944 w Sheffield, zm. 22 grudnia 2014 w Crawford - brytyjski piosenkarz muzyki rockowej i popowej. Był laureatem wielu nagród, w tym nagrody Grammy z 1983 za piosenkę ,,Up Where We Belong". Znalazł się na liście czasopisma ,,Rolling Stone" wśród 100 najlepszych wokalistów, gdzie zajął 97. miejsce. Za zasługi dla muzyki został odznaczony w 2007 roku Orderem Imperium Brytyjskiego

Cocker to dziesiąty album studyjny Joe Cockera, wydany w kwietniu 1986 roku, a drugi w wytwórni Capitol. Zawiera przeboje "You Can Leave Your Hat On" i "Don't You Love Me Anymore", pierwszy spopularyzowany po użyciu go w słynnej scenie striptizu w filmie 9½ Weeks. Wydana jako singiel wersja piosenki Cockera zajęła 35 miejsce na liście Billboard Hot Mainstream Rock Tracks. Album zawiera również wykonanie ,,Inner City Blues" Marvina Gaye'a, klasycznego lamentu legendy Motown nad miejskim rozpadem.
Podczas gdy poprzedni album Cockera, Civilized Man, miał dwóch producentów, Cocker miał pięciu. Sesje nagraniowe odbyły się również w kilku studiach w Londynie, Memphis, Los Angeles i Nowym Jorku. Powodem tego było wypróbowanie przez Capitol na Joe Cocker formuły, która przyniosła sukces Tinie Turner. Album zawierał także, po raz pierwszy od 1976 roku, Stingray, zespół koncertowy Cockera, który zagrał na pięciu utworach. Wydanie Cockera poprzedził singiel ,,Shelter Me", potężny otwieracz z albumu, zawierający porywające występy gitarzysty Cliffa Goodwina i saksofonisty Mela Collinsa. Album poświęcony jest matce Joe Cockera, Marjorie (Madge) Cocker, która zmarła podczas sesji nagraniowych.

[GregWatson]

Tom Jones, właśc. sir Thomas Jones Woodward wym. – walijski piosenkarz, gitarzysta, prezenter telewizyjny i aktor. Od roku 2006 sir Thomas – Knight Bachelor.

Jego popularność wyznaczają niezliczone ilości przebytych tras koncertowych w Europie, USA i na świecie oraz wielka liczba nagród i wyróżnień. Przez fanów podziwiany za śpiew, improwizację, wspaniały kontakt z publicznością, sceniczną charyzmę i energię. Wielu krytyków muzycznych określa go mianem ikony popkultury na miarę Elvisa Presleya, czy Michaela Jacksona. Uznawany jest za jedną z największych gwiazd muzyki rozrywkowej XX i XXI wieku. Wylansował kilkanaście przebojów, które na stałe weszły do historii światowej muzyki rozrywkowej, m.in. She's A Lady, It's Not Unusual, Delilah, The Green, Green Grass of Home czy Sex Bomb.

[GregWatson]

Na dzień dobry, królowie Rock'n Rolla.