Właśnie. Czy pociągniemy powolutku ten temat? Celowo nie zaczynam od Hendrixa... Może ktoś z Was napisze kilka słów o nim i poda kilka linków do twórczości.
Ostatnio słucham dużo muzyki Tony'ego MacAlpine. Opróczy gitary sięga po inne instrumenty. Rewelacyjnie gra na syntezatorwch i fortepianie. Lubi grać utwory Chopina i idzie mu to sprawnie. W jego muzyce jest coś, co powoduje, że co kilka lat wracam do jego płyt. Niesamowicie buduje klimat muzyczny i napięcie podczas grania solówek. Lubi shredding, ale wynika to z jego sprawności i opanowania warsztatu. Bawi się muzyką. Widać dokładnie barwy, kolory. Często się śmieje, czasami płacze. Pomaga mu w tym mostek FloydRose, którym można pomachać "w te i we wte".
Więcej napiszę potem...
OK, to teraz ja. Peter Green. Dlaczego lubię go słuchać?
Najkrótsza odpowiedź:
https://www.youtube.com/watch?v=Ul4hxJQIdZk
Dlaczego lubię słuchać Mistrzów Gitary? Bo po prostu lubię ;)
Chyba przyszedł dziś do mnie Św. Mikołaj. Co prawda karton nie jest umorusany sadzą z komina, ale też u mnie komina z prawdziwego zdarzenia brak, tylko przewód wentylacyjny odprowadzający gazy z gotowania na kuchenkach indukcyjnych/elektrycznych plus klasyczna wentylacja. Gazu brak, "wungla" brak, mazutu/oleju opałowego brak. Prąd z Zespołu Elektrociepłowni Wrocławskich Kogeneracja S.A. Ale dzisiaj nie o tym.
Grzegorz Skawiński. W sierpniu zeszłego roku sikaliśmy razem przy pisuarach na stacji paliw Orlen w drodze z Gdańska do Łodzi. Sikamy z synem, a tutaj z lewej podchodzi G. Skawiński, z prawej W. Tkaczyk - basista Kombii (były basista Kombi). Autografów nie wziąłem, bo byłem świeżo bo wymianie mailingowej ze Sławkiem Łosowskim - założycielem i liderem Kombi, kontynuacji projektu Akcenty pod nazwą Kombi i byłem wtedy zły na obu panów od pisuarów. Na rozmowę kwalifikacyjną przyszedł kiedyś Waldemar Tkaczyk. Został przyjęty. Po chwili polecił swego przyjaciela z liceum - Grzegorza Skawińskiego - małoznanego, ale dobrze zapowiadającego się gitarzystę. Po przesłuchaniach został przez Sławka przyjęty. Na odchodne powiedział liderowi Kombi "Nie będziesz tego żałował". Sławek wielokrotnie tego żałował, ale czasu już się nie cofnie...
Ale wracając do tematu. Grzegorza cenię za warsztat, wirtuozerię oraz kompozycję z czasów zwłaszcza Skywalkera i O.N.A. Świetny technicznie. Gra w punkt rytmicznie, jest muzykalny wg mnie. Zaliczam go do czołówki polskiego gitarowego grajdołka rockowego. Jeden z pierwszych Polaków chcących grać jak zachodni koledzy zafascynowani Hendrixem i blues rockiem.
Oto solowy album artysty z 2012 roku "Me & My Guitar". Porządne gitarowe łojenie. Perkusja zdeczka przygłośnawa. Zdeczka denerwuje język angielski, zwłaszcza "sztronger", ale nie jest to najważniejsze. Grzegorz Skawiński pokazał po raz kolejny, że grać i komponować to on potrafi. Świetni goście - gitarzyści. Płyta - tak jak pozostałe - używana, odkupiona od kolekcjonera z Gdyni. Wszystkie płyty w stanie idealnym, zapakowane perfekcyjnie. Jestem w siódmym niebie :D
P.S. Miks i mastering w wykonaniu Jacka Gawłowskiego. Dobra, zagalopowałem się. Bębny nie są za głośno. Gra to bardzo mięsiście, podejrzewam, że prawie z takim mięsem jak na szpulaku Miniabyra >:D ;)
Kee Marcello
Szwed. Nagrał z zespołem Europe dwa wspaniałe albumy: ,,Out of this World" oraz ,,Prisoners in Paradise". Najprawdopodobniej znany części gitarzystów oraz fanom zespołu. Cenię go bardzo za solówki z płyty ,,Out of this World". Uważam, że grał lepiej od Johna Noruma. Ciekawiej. Jego gitara raz się śmieje szyderczo, raz szczerze płacze. Utwór nr 4 "More than meets the eyes" to gitarowe dzieło sztuki! Znakomita wirtuozeria kluczowa i raczej obowiązkowa w latach 80-tych ubiegłego stulecia połączona z opowieściami, historiami, emocjami. Noga i ręce mi chodzą podczas słuchania. Konkretny drive i energia. Nie każdy gitarzysta ma to w palcach i przede wszystkim w głowie. Praktycznie każdy utwór z omawianej płyty to majstersztyk gitarowy oraz klawiszowy. Wiadomo, że jest tutaj też doskonały wokal genialnego Joeya Tempesta i bas, lecz wątek traktuje o gitarzystach. Jak dla mnie rewelacja. Gość nie wrócił do reaktywowanego Europe w 2003 roku i od tamtego czasu rozwija karierę solową. Album wg mnie bardzo dobrze nagrany. Były uwagi, że klawisze są nagrana za głośno, a wokal zbyt blisko i zbyt wysoko. Co prawda nie weryfikowałem tego jeszcze, ale dla mnie nie ma to żadnego znaczenia. Uważam, że to jeden z najlepszych albumów rockowych / glam rockowych okresu '80 - '90.
Cytat: Kangie w Grudzień 06, 2019, 09:17Kee Marcello
Szwed. Nagrał z zespołem Europe dwa wspaniałe albumy: ,,Out of this World" oraz ,,Prisoners in Paradise".
Zdjęcia rzeczonych albumów.
Mark Knopfler ;)
https://www.youtube.com/watch?v=EMRJT2ebvAk
Jakiś czas temu znalazłem ciekawy matariał nt. Marka Knopflera i jego przygody z gitarą. Ukontentowani będą raczej gitarzyści, młodzi gitarzyści, ale fani zespołu też powinni być zadowoleni.
Jeśli chodzi o moje zdanie na temat tego gitarzysty, to podchodziłem do jego stylu grania jak pies do jeża. Nie chodzi o to, że nie podobało mi się. Podobało. Natomiast chodzi o grę palcami. Początkowo w bardzo młodym wieku uważałem, że granie kostką (piórkiem) na gitarze elektrycznej jest jedynym słusznym rozwiązaniem. Musiało minąć wiele lat żeby dotarło do mnie, że gra palcami jest równie dobra, a miejscami przewyższa grę kostką, znacznie obnażając ograniczenia kostki. Mark Knopfler do perfekcji opanował palcowanie prawej ręki. Jest dość szybki i ma niesamowitą artykulację. Są momenty gdy brakuje mi w jego grze ataku kostką, ale tak już musi być, mamy urozmaicenie i świat dzięki temu jest ciekawszy.
Jeśli macie kwadrans wolnego i chcecie posłuchać co ma do powiedzenia Mark, to zapraszam do obejrzenia tego materiału.
Yngwie J. Malmsteen – kolejny Szwed. W dniu pogrzebu Jimiego Hendrixa, czyli jako 7-latek oglądał program telewizyjny, w którym pokazywano grę Jimiego. To było pierwsze zetknięcie z takim stylem gry na gitarze. Od tego momentu zafascynowała go gitara elektryczna. Miał starszą siostrę, która słuchała klasyki. Słuchali razem Paganiniego, Vivaldiego, Bacha i innych wymiataczy. Słuchał dużo, to i za młodu kształtował się gust i wrażliwość muzyczna. Pracował jako lutnik. Coraz bardziej interesowała go gra na instrumencie i komponowanie. W bardzo młodym wieku opuścił kraj ojczysty przeprowadzając się na stałe do USA. Grał po kilkanaście godzin dziennie. Wg wielu znawców osiągnął jeden z najwyższych stopni wtajemniczenia w technice gry na gitarze elektrycznej. W mojej ocenie ma genialną prawą rękę, która odpowiada za całą motorykę gry, rytm, tempo. Nie ma tutaj małych oszustewek, typu notoryczne granie legato, które zazwyczaj maskuje niedostatki gry prawą ręką. Malmsteen wygrywa wszystko co możliwe stacatto. Przez wielu uwielbiany, kochany, przez wielu znienawidzony. Ma swoje ulubione gamy – E – frygijską. Nadużywa jej. Nadużywa wielu zagrywek i patentów. Mnie po tych niespełna 30 latach jego muzyka męczy, zwłaszcza po dwudziestu minutach słuchania. Natomiast nie przechodzę obojętnie obok tej gitarowej postaci. Poustawiał wielu gitarzystów w szeregu przydzielając im stopnie wojskowe – w kategorii technika i szybkość gry. Trochę się śmieję, ale gdy oglądam koncert G3 Live in Denver, czyli słynne gitarowe projekty polegające na grze trio, w tym wypadku Joe Satriani, Steve Vai i Yngwie Malmsteen. Był to bezlitosny moment, z którego nie da się wycofać i jak na tacy widać i słychać grę muzyków. Da się skonfrontować wiele rzeczy. Niby gra się dla funu, ale tak naprawdę to jest okazja aby poszpanować i pokazać co się potrafi. Wg mnie Malmsteen złoił im skórę i pokazał, kto tak naprawdę tu rządzi. Być może pozostali dwaj Mistrzowie nie chcieli kopać się z koniem i grali po prostu swoje legata.
Malmsteen to jedna z kilku postaci, które miały mocny wpływ na moje zainteresowanie instrumentem. Podziwiałem go kiedyś, podziwiam go i dzisiaj.
Jest w wieku Grega Watsona. Mam nadzieję Greg, że nie będziesz zły za to że zdradziłem Twój rocznik. Bardzo dobry rocznik. Wielu wartościowych muzyków-instrumentalistów – mam tutaj na myśli gitarzystów - rodziło się w tych czasach. Wg mnie to był kres ery najlepszych gitarzystów rockowych. Późniejsze roczniki nie mają już tego błysku w oku, bo i gitara elektryczna znacznie straciła na popularności.
Wkleję jeden z ciakawszych koncertów Malmsteena. Raz w roku, pod nieobecność domowników – puszczam go sobie i słucham.
Święty Mikołaj w tym roku u mnie gitarowo. 12 płyt używanych, ale z epoki z lat 80-tych. Malmsteena miałem na winylach Miełodii CCCP, grających płasko i nieciekawie. Oddałem je znajomemu jako nagrody w gitarowym konkursie na YT. Te "kompakty sedesowe" grają zdecydowanie lepiej.
Stevie Ray Vaughan - Amerykanin, z Teksasu. Uchował się u boku ciemnoskórych bluesmanów. Zachował się świetny koncert z Albertem Kingiem. SRV słynął z wielkich mocnych dłoni. Zakładał grube struny (13-ski jako e1). Lubił wyższą akcję strun w swoich Fenderach Stratocasterach, w których to lubił zakładać mostek typu tremolo od wersji leworęcznych. Wajcha była wkręcana od góry, a nie standardowo - dołu. Ponoć poodrywane naskórki opuszków palców przyklejał klejami typu Super Glue. Nie stronił od alkoholu. Podobno był bliski przyfasolenia Davidowi Bowie, gdy ten zaprosił go do nagrania płyty "Let's dance". Podobno Eric Clapton kiedyś jadąc samochodem usłyszał grę na gitarze w radio. Zatrzymał samochód i zastanawiał się kto do cholery tak gra. Myślał ponoć długo i koniecznie chciał poznać tego artystę. To były pierwsze nagrania SRV. Zginął w młodym wieku w katastrofie śmigłowca, którym początkowo miał lecieć E. Clapton po koncercie.
Specyficzna wyśmienita artykulacja, świetne zagrywki, dobre czucie bluesa, zabawa kaczką Wah-Wah, fascynacja bluesem i Hendrixem. Jego znak rozpoznawalny to tzw. Rude mood, czyli szybkie rytmiczne granie, wesołe. Mnie kojarzy się z odcinkami Benny Hilla.
Zwyczajnie mi go brakuje. Ile wartościowych rzeczy mógł jeszcze nagrać...
Tutaj słynny koncert, a właściwie Jam Session:
Zaraz tam mistrzowie.
Dawno nie grałem.
Therion, jak masz coś gitarowego swojego to podziel się z nami tutaj:
http://audiomaniacy.pl/index.php?topic=292.msg261471#new
A jeśli Mistrz Wioślarstwa z Ciebie to, nie krępuj się - pisz tutaj ;)
Marty FriedmanWłaśnie zapuściłem pliki z płyty "Introduction" wydanej w 1994 r. Pomyślałem, że warto wspomnieć o tym gitarzyście. Będę pisał jak zwykle z głowy własne przemyślenia, nie cytując żadnych Wikipedii itp. ;) To album zwrotny w karierze muzyka. Amerykanim popularność zdobył grając w latach 90-tych w zespole Megadeth u boku Dava Mustaine, który musiał odejść z Metalliki. Ale wyszło wszystkim na dobre. Powstało więcej muzyki z dwóch strumieni zespołów Metallica i Megadeth. Zarobiono dużo więcej pieniędzy niż "jednostrumieniowo". Ale dzisiaj nie o tym! Przed okresem Megadeth Marty grał z Jasonem Beckerem. Tworzyli shredderski duet wymiataczy gitarowych. Tysiące dźwięków, skomplikowane harmonie, progresje akordów. Wtedy tak się grało. Jason zachorował na dystrofię mięśni i musiał odstawić raz na zawsze gitarę. Marty szukał miejsca dla siebie na ziemii i dołączył do Megadeth.
Przyszedł dzień w którym Marty chciał się rozwijać jako muzyk. Zrozumiał, że pod skrzydłami zespołu kierowanego przez charakternego Mustaina nie rozwinie dalej siebie i nie przekaże światu swoich własnych emocji i przemyśleń muzycznych. Łojenie heavymetalu to jednak nie wszystko dla ambitnego gitarzysty, a Megadeth to Mustaine i jego zarządzanie. Rozpoczął karierę solową. Album "Intruduction" jest trzecim solowym albumem Marty'ego. Dla mnie niesamowity klimat. W latach 90-tych szokował. Dzisiaj daje wspomnienia i sentyment. Friedman wyjechał do Japonii. Zakochał się w tym kraju. I w nim pozostanie - już chyba na zawsze. Słynie z udziałów w programach telewizyjnych - modnych w Japonii. Nagrywa kolejne płyty. Jedne lepsze, inne gorsze, jak to w życiu.
Jego znak rozpoznawczy to nienaturalnie wykrzywiony nadgarstek prawej dłoni. Sprawia wrażenia człowieka z przykurczem mięśni, na coś chorego - idealny przykład szkolny jak nie układać prawej ręki na gitarze. Oj, nauczyciel karciłby, karcił ;) Jak widać - trzeba chodzić własnymi ścieżkami i nie zawsze słuchać nauczycieli. Można zajść dalej...
Melodyjne granie. Melodyjne! Doskonała artykulacja. Genialne operowanie dźwiękiem. Charakterystyczne wibrato, przeciąganie dźwięków. Wszystko w granicach dobrego smaku.
Współczesny Marty. Niezły teledysk.
Słucha się od czasu do lasu...
A teraz "japończyk".
Cytat: Moriarty w Wrzesień 03, 2019, 15:06OK, to teraz ja. Peter Green. Dlaczego lubię go słuchać?
Najkrótsza odpowiedź:
Szkoda, że usunęli ten materiał z YT i post stał się postem "pustym".
Wklejam swoją płytę Petera Greena. Co prawda polskie tłoczenie, ale w temacie.
Marek Napiórkowski
Komentarz? Napiszę za jakiś czas.
Frank Vincent Zappa - za Wikipedią: amerykański muzyk rockowy, jazzowy, wokalista, kompozytor oraz autor tekstów, lider zespołu The Mothers of Invention. Także aktor, reżyser, producent i scenarzysta filmowy.
A dla mnie przede wszystkim wybitny gitarzysta 8)
(https://www.pe.com/wp-content/uploads/2019/05/RPE-L-ZAPPA-0412-03-1.jpg)
To ja się dokładam z moim ulubionym Django Reinhardtem... Wiem, trochę niedzisiejsze granie, lecz IMHO to jest największy mistrz i geniusz. Cosik więcej napiszę później 😉
Qrde...nie znam ☹️
Cytat: Old Man Kensey w Wrzesień 18, 2020, 11:39To ja się dokładam z moim ulubionym Django Reinhardtem.
Cytat: ziko369 w Wrzesień 18, 2020, 17:54
Qrde...nie znam ☹️
Ja też nie znam.... Dodałem co nieco na Tidalu.... Wkrótce posłucham.... 😀
Koledzy, obyście nie byli rozczarowani... To taka oldskulowa muzyka, i przy prezentowanych powyżej elektrycznych wymiataczach może się wydać mało efektowna. Piszę to z głowy, więc proszę mi wybaczyć, jeśli coś przekręcę.
Django Reinhardt był Cyganem narodowości belgijskiej, żył i tworzył w latach 1920-40. Był samoukiem i wirtuozem, stworzył podwaliny współczesnego europejskiego jazzu. W młodości strasznie poparzył rękę podczas pożaru, był częściowo sparaliżowany i nauczył się grać od nowa dwoma zaledwie palcami. Nie słychać tego jego grze, jest nieziemsko szybki, a przy tym lekki i delikatny.
Dostępnych jest wiele jego nagrań, ja bardzo lubię to ("Djangology") :
Dodałem, posłucham....
Zaciekawiłeś mnie.... 😀
Tak przeglądając Tidal to on raczej nie miał płyt, raczej można znaleźć jego składanki, The Best, itp.
W tamtych latach, tj. przed II wojną światową i tuż po niej, pełne rejestracje płytowe nie były jeszcze powszechne. Artyści, jeśli chcieli zarejestrować swe dokonania, musieli płacić za wydania płyt, a Reinhardta nie było na to stać. Tylko najlepsi, najbardziej popularni mieli kontrakty i komfort wydawania tego, co im się zamarzyło. Na szczęście, zachowało się wiele utworów Django, z różnych występów z rozmaitymi wykonawcami. Kiedyś słuchałem też świetnej płyty ze zbiorem jego audycji radiowych z Francji z lat 40-50.
Eddie Van Halen. R.I.P.
https://youtu.be/L9r-NxuYszg
Z pewnością jednym z wielu mistrzów jest
Buckethead.
https://www.youtube.com/watch?v=IaH2C2Qe97Y
Z innej beczki. Dwóch gitarzystów - DiMeola i McLaughlin.
https://www.youtube.com/watch?v=2kAU62k5QPM
Dla mnie jeżeli chodzi o akustyczną gitarę, fingerpicking i otwarte (zwariowane) stroje jest Don Ross. Polecam płytę "Passion Session".
https://www.youtube.com/watch?v=6Gh6Kc6kc2c&list=RD-OYyIJUTKEI&index=5
https://www.youtube.com/watch?v=-op5cj6uknE&list=RD-OYyIJUTKEI&index=5
https://www.youtube.com/watch?v=gBwM9VqmxQE&list=RD-OYyIJUTKEI&index=25
Buckethead zagrał jedyny dobry "koncert" na przyjęciu Młodej Pary.
https://www.youtube.com/watch?v=UWRvjpdjXV8&t=458s
Reszta to komercja.
Właśnie ta komercja w wykonaniu Bucketheada bardzo mi pasuje. Konkretnie płyta Colma:
https://www.youtube.com/watch?v=tKbxbXjvyyo&list=OLAK5uy_mVxp_EC6qgQLLV_FeceDWP0aDmvVTQ8Nw
Jason BeckerW latach swojej sprawności manualnej (lata 80-te XX w.) obalił tezę Yngwiego Malmsteena, że 24. Kaprys Paganinniego nie jest możliwy do zagrania na gitarze - i po prostu go zagrał, dołując Szweda na kilka tygodni, jeśli nie miesięcy. Skurczybyk.
Wklejam kawałek analizy utworu, który wciąż robi na mnie wrażenie, jednocześnie powodując, że nie sięgam już po gitarę. Szybkość szybkością, ale harmonia, progresja akordów, lekkość grania pasaży, arpeggio to nie jest zwykłe trzepanie pustych worków po cemencie.
Zapraszam do wysłuchania - zwłaszcza zwolenników oldschoolowej szkoły shreddingu ;)
A tutaj 15-letni Jason napisał kawałek swoim rodzicom. Słychać wpływ Bacha.
Cytat: Kangie w Wrzesień 03, 2019, 13:59Ostatnio słucham dużo muzyki Tony'ego MacAlpine. Opróczy gitary sięga po inne instrumenty. Rewelacyjnie gra na syntezatorach i fortepianie. Lubi grać utwory Chopina i idzie mu to sprawnie.
Ciekawy, świeży wywiad z Tonym.
Yngwie J. Malmsteen's "Rising Force", CD 1984 Polydor K.K. Tokyo
I to jest dobre granie:
Cytat: Old Man Kensey w Wrzesień 12, 2021, 16:13I to jest dobre granie:
Potwierdzam. Można rzec, że po audiofilsku nagrana płyta. Koncertowa, ale brzmienie gitary i aura koncertu świetna i utwór "Keith don't go" ponadczasowy!
Lubię tego pana, i nawet mam coś na winylku 8)
Jeffa Becka "znałem" od zawsze, zawsze gdzieś się przewijał, np. u Rogera, Watersa w "Amused to Death"....
Jednak nigdy nie miałem żadnej jego płyty..... no może nie tak, bo miałem ale o tym później....
Tak wiedziało się, że bardzo dobry gitarzysta, jak zagrał to się go słuchało a płyty nic....
Az, jak to bywa do przypadku, parę lat temu w radio promowali jego utwór "Live In the Dark" z jego najnowszej płyty.... z roku 2016....
Tak mi wpadł "w ucho" że prędko kupiłem płytę....
"Loud Hailer"
To był wystrzał, połączenie starego grania z nowym brzmieniem.....
Wałkowałem ją na okrągło jak za dawnych czasów, tym razem na CD, kiedyś byłaby to taśma......
I pozarażałem kolegów płytą.... 😀😀😀
Się słucha.....
Płyta jest tak świetna, że leci ponownie...... 😀😀😀
I utwory....
Jak tu można coś potworzyć bez butelki?
🙃🙃🙃
No i kto tam się udziela na płycie.....
Wiki, widzisz to? To mój przetwornik gitarowy Seymour Duncan SH-4 JB. Zawsze myślałem że to sygnatura Jeff Beck model. Byłem w błędzie przez wiele lat. To oznaczenie "Jazz Blues", żaden kurła Jeff Beck Model ;)
Kiedyś tam....
Będąc w sklepie z płytami CD zobaczyłem tę.... no.... Jeff Beck, znam go.....
Ale, ale..... na perkusji, na perkusjiiiiiii..... Terry Bozzio...
Jak nie wziąć?
No to kupiłem.
Świetna płyta.....
To już druga w kolekcji Jeffa....
Okazało się, że oceniana, jako jedna z lepszych....
Się słucha....
Cytat: Kangie w Wrzesień 14, 2021, 13:59
Wiki, widzisz to? To mój przetwornik gitarowy Seymour Duncan SH-4 JB. Zawsze myślałem że to sygnatura Jeff Beck model. Byłem w błędzie przez wiele lat. To oznaczenie "Jazz Blues", żaden kurła Jeff Beck Model ;)
Kangie, szczerze Ci współczuję.....
Jeff Beck
"Jeff Beck's Guitar Shop" 1989
I utwory....
Cytat: Kangie w Wrzesień 12, 2021, 12:38Yngwie J. Malmsteen's "Rising Force", CD 1984 Polydor K.K. Tokyo
Ciekawa analiza dr-a Douga:
Cytat: Kangie w Grudzień 17, 2019, 09:07Wkleję jeden z ciakawszych koncertów Malmsteena. Raz w roku, pod nieobecność domowników – puszczam go sobie i słucham.
Kolejna analiza.
Kolejna bardzo dobra płyta Jeffa....
"Who Else!" 1999
Się słucha....
Jak każda dobra płyta warta je ponownego przesłuchania.....
Toteż czynię....
Się słucha.... Jeffa....
No i utwory też....
I jakieś zdjęcie z wkładki..... z ulubieńcem?
Wiki, prowokujesz do kolejnych zakupów! >:D ;)
Zaraz się posłucha 😋
To jedziemy póki mamunia na zakupach 😈💪👂
Posłuchajcie sobie takiej produkcji. Chylę czoła przed mistrzem . Ewa Bem w duecie z Markiem Blizińskim. Must have 8)
Obaada się...👂
A teraz, za chwileczkę...ale moc💪, aż się chałupa trzęsie...
MFSL zrobiło robotę...
Świetnie, świetnie, świetnie💪
Cytat: miniabyr w Wrzesień 18, 2021, 11:47Posłuchajcie sobie takiej produkcji. Chylę czoła przed mistrzem .
Znam. W latach 90-tych kupiłem Jego książkę "Gitara Jazzowa".
Randy Rhoads (1956 - 1982)
💪
Chuck Berry (1926 - 2017)
Pięknie...😇
Joe Satriani- Surfing With the Alien
- Satch Boogie
Analiza utworów w wykonaniu Douga Helveringa. Świeża. Sprzed chwili.
Carlos Santana
Wesołe, optymistyczne granie. Dość prosta, przewidywalna harmonia. Nawet logiczne, bo ta muzyka służy tańcowi. Od Santany nigdy nie oczekiwałem grania progresywnego w sensie komplikacji struktury harmonicznej. On zawsze grał dla ludzi, a ludzie mieli się weselić. I tutaj mamy do czynienia z ciekawą strukturą rytmiczną, gdzieniegdzie pomagajko-przeszkadzajkami.
U mnie (adepta gitary) duże zasługi tego instrumentalisty, szacunek i chwała.
"Havana Moon", CBS 1983. Sporo coverów.
Cytat: winylowy_luke w Wrzesień 18, 2020, 10:36Frank Vincent Zappa - za Wikipedią: amerykański muzyk rockowy, jazzowy, wokalista, kompozytor oraz autor tekstów, lider zespołu The Mothers of Invention. Także aktor, reżyser, producent i scenarzysta filmowy.
A dla mnie przede wszystkim wybitny gitarzysta
W końcu po tylu latach wypadałoby coś skrobnąć o Jimim Hendrixie... Tylko kto się tego podejmie? Nie chce mi się przeklejać tekstu z internetu. Lubię pisać własnymi słowami...
Koncert, płyta nieaudiofilska, ale stan mint. Denon 103R robi klimat! U+1F44D
Mam tę płytę! Była dostępna w latach 80-tych w Polsce.
Na niej zakochałem się w Heniutku.
U+1F44D
A ja się za fascynowałem Hendrix em jak obejrzałem ten koncert, co to na początku taki gość trzepie farbami po ścianie i nagle.... pojawia się profil Jimiego......
Cytat: Moriarty w Wrzesień 03, 2019, 15:06OK, to teraz ja. Peter Green. Dlaczego lubię go słuchać?
Najkrótsza odpowiedź:
No, to słuchamy. Klimat Nalepy, trochę Hendrixa...
Wycofuję płytę ze sprzedaży. Wystawiona jest na OLX od 5 lat. 40zł. Stan Ex+. Nikt nie zapytał nawet. Teraz zdjąłem, bo świetne granie.
Santana z plików...brzmi wyśmienicie 👏
Cytat: ziko369 w Marzec 09, 2022, 12:55
Santana z plików...brzmi wyśmienicie 👏
O! Ziko369, mam te płytę!
Prawdziwa karawana.... :)
:np:
Z gitarzystów dziś koncert....
Jeff Beck
Live +
2015
Się słucha.... 👂
Nie znam albumu, pierwsze słuchanie z Tidal..... 👣👣👣
Podrepczmy.....
2-ka
Morning Dew
Brakuje wokalu Roda Stewarda, oj brakuje.....
Piękna płyta....
Niedoceniana, moim zdaniem......
Ale dlaczego?
Dwie młode w zespole i taki fajny nowy wybrzmięk....
Po nowemu inaczej....
A jak tu w tle ta gitara gra....
Delicjus..... 😀
Jest co słuchać....
Zapraszam.... 😀
Tworzenie płyty przy kominku?
I szampanie?
Cytat: wiki w Marzec 12, 2022, 18:41
2-ka
Morning Dew
Brakuje wokalu Roda Stewarda, oj brakuje.....
Żeby nie było......
Gitara i wokal..... 😀
A może nawet wokal i gitara.....
Morning dew
Mój ulubiony utwór..... 😀
Little Wing
Stevie..... 🎸🎸🎸
Dalej Aynsley..... 😀🌚😀