MyślenickiKlubChujowegoAudiofila

[kefas]

Jak pytam znajomych o Bowie to oczywiście większość dobrze i z szacunkiem o nim mówi ale jak spytam jakie płyty tego artysty posiadają to często słyszę ,,żadnej'' i tak sobie myślę, że David Bowie poruszał się w różnych stylach i nie każdy ,,wciągał'' jego całych płyt a często pojedyncze utwory, czy też tak uważacie czy się mylę?

[wiki]

Ja mam trochę podobnie...
Choć Bowiego znam głównie z radia i raczej płyt nie słuchałem, ze dwie, i jakoś mnie nie zachęciły bo właśnie to co piszesz...
Mimo wszystko trochę wstyd, że nic nie mam...

[wiki]

Dla mnie trochę podobną artystką jest Tina Turner, świetny głos, w radio puszczają kawałki, że aż się klęka...
A jak pożyczyłem płytę od kumpla to 2, 3 kawałki były do słuchania...
Te radiowe oczywiście...
A pozostały materiał to trudno powiedzieć co...

[kefas]

No właśnie ja też z radia ale chciałem zawsze poznać całą płytę i po wysłuchaniu często nie do końca mi pasowała dopiero po latach zacząłem je lepie rozumieć

[Pboczek]

Nie wiem czy płyty z końca XX w. to jest najlepsza muzyka z jego dorobku, to zależy od gustu. Na pewno są eksplozją różnych pomysłów i stylów, nowym otwarciem na milenium, bo w początkach lat 90 już oficjalnie kończył karierę. Znajdujemy tu wcielenie się w narratora który przedstawia opowieść mroczną, kryminalnie brutalną i poplątaną - 1.Outside (1995). To płyta nagrana z B. Eno, z którym przyjaźnił się i ściśle współpracował m.in. przy swojej tzw. trylogii berlińskiej (świetnej) z końca lat 70 (Low, Heroes, Lodger). W zamyśle Outside była początkiem opowieści w której Bowie jest opowiadaczem, może kimś więcej, nie dowiemy się bo cykl nie miał kontynuacji.

Black Tie White Noise (1992) to jest muzyczna kwintesencja Bowiego. Dopracowane, dojrzałe kompozycje z klimatami od których trudno jest się uwolnić. Płyta która jak dla mnie jest jedną z jego najlepszych.

Earthlink (1997) to ukłon w kierunku jungle, drum and bass. Płyta gęsta, z wieloma tłami, oczywiście elektroniczna, ale z wykorzystaniem szeregu tradycyjnych instrumentów.

Hours (1999), muszę sobie odświeżyć, z tego co z dawna pamiętam to liryczny Bowie.

Nie wiem czy można powiedzieć że jego muzyka z któregoś okresu jest lepsza, a z innego gorsza, jak dla mnie. Mam nagrania od pierwszych do ostatnich i nie miałem wrażenia, że tylko jeden czy dwa utwory są ciekawe na płycie, przeciwnie, słucham całych bo są równe. Jako artysta obierał różne kierunki muzyczne, pozy, wcielenia w wymyślaną przez siebie postać. Inaczej grał sam, inaczej ze stałymi składami, czy z Eno, Lue Reed, Iggy Pop, jako Zyggi Stardust, kiedy zaczynał w latach 60 i inaczej w każdej dekadzie. Twierdzi się że był prekursorem tego co działo się w muzyce rock, pop, bo w chwilę po tym kiedy on jako pierwszy coś zrobił, robili to pozostali.

Z tego pudełka The Buddha of Suburbia (1993), Toy (2021) jeszcze nie znam.

[Pboczek]

Przy słuchaniu często pojawiają się u mnie pytania jak to gra, czy jest dobrze, czy czegoś brakuje? Znane nam audiofilskie natręctwa nasilają się zwłaszcza wtedy, kiedy mamy już wymyśloną zmianę zestawu i czekamy na jej wdrożenie.

Od jakiegoś czasu czekam cierpliwie na obiecane klocki i zastanawiam się co takiego wymyślił Stanisław Dinter. Biorąc pod uwagę jego ogromną pasję, życiowe doświadczenie i przekazywane wskazówki: "Niech pan tylko nie wierzy w te audiofilskie bzdury", czekam na finał. Tym czasem dostałem zdjęcia z warsztatu, zasilacz, pre i pasywka w robocie - Gennett. 

[nosferartur]

Nie sądzę by po zmianie brakowało Ci czegokolwiek kiedykolwiek. Różnice powinny być spektakularne, a świat na pewno nie pozostanie takim jak był dawniej. Przez lata używałem EARa 834P , to taki Trajan wśród phono pre. McGyver nauczał tutaj w dziale DIY o tym jak stać się posiadaczem pre lepszego od ,,Trajana". Mam ciągle ten przedwzmacniacz z telefunkienami w środku, czeka na jakiegoś swojego Garrarda, czy innego Thorensa. Pewnie bym przy nim został gdyby nie moje ciągoty do układów 2 x mono i oddzielania wszystkiego od wszystkiego. No i lampy w pierwszym stopniu MC, zero krzemu i mulących trafek. Dla mnie nie ma już odwrotu.

[Pboczek]

Artur, takie recenzje jak Twoja potęgują moje podniecenie.

Znam tego Ear słuchałem go w nowszym wydaniu tj. Ear Phonobox. Dzięki uprzejmości Jacka z HiFiJaiTy, miałem możliwość obsłuchać go w wersjach z potencjometrem i bez, tam i z powrotem. Jest to bardzo muzykalne granie, w tych pieniądzach trudne do pobicia. Oczywiście sam EARa 834P to  standard raczej HiFi, niż HiEnd, tym nie mniej, ma klasę. Z dedykowanymi trafami Ear MC4, robił jeszcze poważniejsze wrażenie. To jest brzmienie z jakim można by pozostać, chyba że zechce się posłuchać Ear 88PB, którego nabył Sheykk i który na pewno ma jeszcze więcej dobroci muzycznej. :)

Gennett Dintera jak zdążyłem się zorientować, to jest kawał polskiej, autorskiej myśli technicznej i aż dziwne, że nie zagospodarowanej przy takim wysypie rodzimych, wysoko aspirujących producentów.

[wiki]

Pboczek, bardzo ładnie to wygląda...🙂

Ps. Nóżki już drepczą? Bo ja to bym nie wytrzymał...😉

[Pboczek]

Muuuszę wytrzymać, dam radę! 😁

[Pboczek]

Za wskazówkami Kolegów i po linii Pana Dintera, zrobiłem sobie (nie swoimi rękami) kabelek o niskiej pojemności, za jakieś 150 zł.

Nie wiem czy gra bo jeszcze nie wpiąłem ale zamierzam porównać do takich za grubsze pieniądze.

To nie koniec mojego "zrób to sam". Mam elementy na gramofonowy i jeszcze coś zostanie.